Pani Wanda Skowron realizuje w swojej wycinance pewien aspekt swojego widzenia świata swojej radości uczestniczenia w życiu. Wśród spraw poważnych i trudnych tworzy, jakby w locie, wiersze, kompozycje roślinne i wycinanki. Zdumiewające, jak w statycznej zdawałoby się formie wycinanki, można osiągnąć taką różnorodność, taki rozwój stylu.
Tymczasem te łąki, kwiaty, lasy, zwierzęta i ptaki, wszystko zdaje się śpiewać pochwałę życia i pochwałę Tego, co je stworzył. Jest też w tych wycinankach zaczarowany świat baśni, niepowtarzalny klimat cichej, świętej Nocy.
Nie ma to nic wspólnego z ludowym wycinankarstwem ani z młodopolskim zafascynowaniem ludowością, poza techniką – czyli operowaniem nożyczkami i kolorowym papierem.
Symetria pionowa, pozioma i diagonalna jest całkowicie podporządkowana artystycznemu zamysłowi, który pojawia się spontanicznie w kolorowych kompozycjach Wandy Skowron, błyskających gdzieniegdzie figlarnie, gdzieniegdzie z królewską powagą
Teresa Kłosiewicz
Historyk Sztuki
* * *
| Niech zostaną po nas drzewa i wiersze piosenka która żyć będzie dłużej niż jeden wieczór Niech zostaną po nas uśmiech obraz wyciągniętej ręki nadzieja niech zostanie po nas… Wanda Skowron |  |
* * *
Wanda Skowron
Wanda Skowron urodziła się w Warszawie w 1936 roku. Tu ukończyła szkołę i studia historyczne, uczyła dzieci, uczyła młodzież, prowadziła biblioteki i była nawet kiedyś urzędnikiem – bo to już długie życie i kolorowe jak wycinanki.
Wycinankarstwo uprawia od młodości. Wycinanki są przetworzonymi łąkami, poszyciem leśnym, skrawkiem krajobrazu przywołanego w pochmurny dzień. Pisuje wiersze wydawane w tomikach i czasopismach, wędruje po świecie, układa bukiety z traw, …
Z Polskim Towarzystwem Turystyczno-Krajoznawczym jest związana od stycznia 1974 roku. W XV kadencji przewodniczy Komisji Historii i Tradycji ZG PTTK.